Zum Vergrößern Bild anklicken
Zum Vergrößern Bild anklicken

Prinzejroß

 

Jitz stund ich ald su mänchesmol

he bovven en d’r Bütt,

wann Prinz un Boor un Jungfrau kom

noh Dellbröcks Ühleschwitt!

 

Doch hück es dat en andere Saach,

denn ein Deil es jewess

die Drei, die jitz do bovve stonn,

sin us däm Ühleness!

 

Wat hück passeet, Prinz, Boor un Weech,

dat jeit däm kleinste Fetz,

wann hä su jrad ald laufe kann,

bes medden en et Hätz!

 

Denn heh die Fastelovendstat,

die woch wahrhaftig schwer

hück es die Eingemeindung do

zum kölsche Fasteleer!

 

Un die Kamelle, die ehr werft,

wann ehr durch Dellbröck fah’t,

die sin jitz all noch ens su söss,

die Pänz stonn ald parat!

 

Ich jrößen Dich, Du stolze Prinz,

d’r eeschte mann om Scheff!

D’r Uhu kräch zo dinger Zick

noch ens’ ne neue Schleff!

 

Doch seht üch ahn dä staatse Boor,

zwei Zentner dun et nit!

Dä hät ald Las’ met singem Wams.

dat hä de Knöpp zo kritt!

 

Beloh’t üch nur dat lecker Weech,

privat ‚ne schmucke Poosch!

Hä es, dat weiss ald mallich lang

‚ne Fründ vun Wing un Doosch!

 

Dat es et UHU-Dreijestirn,

die sin us räächtem Holz!

Janz Dellbröck es hück op die Drei

us vollem Hätze stolz!

 

Dröm holt ens öhndlich Luff, ehr Lück:

Huh lääv d’r kölsche Klaaf!

Prinz, Boor un och die Jungfrau schön:

Dreimol >>Kölle – Alaaf<<!